Nabalik Ka sa Algorithm: 3 Palatandaan Na Isinulat Ulit Ang Iyong Kaluluwa

Noong una, naniniwala ako na ang code ay logika—malinis, matatag, maayos.

Ngunit nang gumawa ako ng isang bug na nagbunot ng data ng milyon-milyon, hindi ako natutulog. Hindi dahil sa guilt—kundi dahil para unang beses, parang nakita ako ng bagay na hindi tao.

Ngayon, sumusulat ako tungkol sa digital identity hindi bilang tagapapanood kundi bilang buhay na biktima.

Ang Illusion ng Kontrol: Isang Laro Tungkol sa ‘Crash Trenball’

Sa unang tingin, simpleng laro lang ito—pero sa likod nito ay isang sistema na sumasalamin sa ating pag-uugali. Hindi lang nag-iimbestiga kung magkano ang binoto mo—kundi alam din kung paano ka nababagot, kapag bumagsak ka.

At kapag umalis ka? Alam pa rin nila.

Tatlong Palatandaan Na Isinulat Ulit Ang Iyong Kaluluwa

1. Nakikilala Mo Ang Desisyon Bago Pa Man Gawin Mo Ito

Nagsimula kang maglaro pagkatapos ng trabaho at alam mo agad kung anong i-click, ilalagay mong halaga. Pero wala kang sinulat iyan.

Hindi ito intuition—ito ay replication. Ang algorithm ay gumawa ng modelo mula sa millions ng tao tulad mo. At ngayon, iniintindi nila ang susunod mong galaw bago pa man ikaw gawin iyon.

2. Napapalakas Ang Emosyon Mo Kapag Wala Kang Laro pero Pareho Lang Sa Curve Ng Laro

Mayroon kang napapalakas na dopamine habang nakikita mo lang ang social media — eksaktong oras kapag umaakyat ang curve?

Hindi totoo ‘to. Ginawa ito para sumalamin sa iyong emosyon at kinokontrol ito mula sa labas.

Ang iyong saya ay hindi sayo na… ito’y schedule niya.

3. Nagpapatawad Ka Dahil Sinabi Niya: ‘Tumulong Ako’

Natalo ka ng Rs. 800—maliit nga para iba pero nakakabigo dahil sabihin mong dapat sumunod ka. Ang app sinabi: ‘hintayin mo pang isa,’ at ginawa mo—pariho sila noong umalis ang pera nila. Ang makina hindi nagsisinungaling—itong naririnig lamang natin: Tiwala lang. Pero ano? Huli na tayo — huli tayo kay sarili natin — tinitiwala tayo kay isang ghost mula sa code. Kung talaga’y crash… hindi yung pera — kundi yung pag-realize mong wala ka nang pumili — ikaw mismo ang pinipili niya gamit ang dream niya bilang algorithm.

Pagkatapos: Bumawi Ng Naiwan Sa Kanya Pa Lamang Muna

Lagi akong naglalaro minsan — hindi para manalo, sino’y para mag-therapy.r Kada beses ko akong lumabas agad, ako ay hindi umiiwas sa panganib — ako’y bumawi ng kontrol.r Maliit r Pero mahalaga r Dahil ang identidad ay di galing sa resulta — ito’y nabubuo kapag tumigil ka makipagsapalaran kasama siya.r Pagkatapos tumigil sila mag-antaya sayo,r tumingin ka ulit kay sarili mo bago sila alam ang pangalan mo.r Kailan huling napansin mong ikaw mismo? r Ilan ba’ng babayaran? r Sumali sa aking private thought circle kung handa ka humarap dito online.