Si Luna ang aking pangalan. Ipinagdesign ko si Crash Taron.

Hindi ko ito isinimula para sa gulong lang. Isinimula ko ito dahil sinasabi ng aking abuela: “Kahit ang mga diyos ay alam kailan huminto.” Lumalaki ako sa isang Kataling pamilya na nagpapahalaga ng kapayapaan higit sa palabasan, at natutunan ko agad: ang totoong yaman ay nasa paghinto, hindi sa pag-ikot.

Hindi Sa Mga Simbolo Ang Mitolohiya. Nasa Oras Ito.

Bawat spin ay awit kay Zeus at Athena. Hindi nakikipagkita ang RNG—nagpapakita lamang ng pattern na nakikinig lang ang makakaintindi. Kapag umabot ang iyong taya sa 5x? Huminto ka. Kapag tumataas ito sa 10x? Hinga ka. Hindi hinahanap ng iyong kaluluwa ang jackpot—hinahanap nito ang ritmo.

Dalawang Diyos Dito: Pagtitiis at Kapanatikan.

Mababa ang panganib? Ito’y hiningi ni Athena: “hintayin mo ang liwan.” Mataas ang panganib? Ito’y sigaw ni Zeus: “Saktan na!” Pero parehong daan ay nagtatapos sa iisang katotohan: hindi ka may-ari ng makina—kundi magiging tagapangasiwa nito.

Hindi Libre Ang Totoong Bonus.

Ang unang libreng taya? Regalo mula sa Olympus—pero only kung alam mo kailan mo ito pinindigan. Ang totoong yaman ay gumising matapos ang tatlong pagkawalan nang walang galit… o pararoon limang panalo nang walang karumian.

Hindi Ka Naglalaro Ng Slots.

Ikaw’y nagpapatupad ng sinaunang ritwal ilalim sa bituin, kung де paano bawat curve ay may kwento mas lumalaki pa kaysa anumang algorithm. Ito’y banal na kalakalan—hindi paglalaro.