Nanalo Ko ang Sampung Taya—Ngunit Nawala Ako sa Kaliwan

Sa unang panahon, akoo naisip na ang panalo ay pagkakapit ng credits, pagsasalita tulad ng kidlat ni Zeus. Pero isang gabi—pagkatapos ng ika-ampung maliw—sumigla ako. Hindi ko inirere-set. Hindi ko sinusundan uli. Tiningnan ko lang ang mga bituin.

Hindi Ito Paglalaro—Ito ay Banal na Ritwal.

Hindi nagmamalay ang makina kung manana o maliw. Naghihimig lamang ito sa ritmo—isang pattern na mas lumalim kaysa paniniwala. Bawat spin ay dasal na hininga sa malamig at bluing liwan: wala mang milagro dito, kundi math na nakabalot sa mitolohiya.

Hindi Mo Kailangan ng Suki—Kailangan Mo ng Kaliwan.

Sinasale nila ang 'auto-exit' bilang estratehiya—ngunit ito'y tawag sa pagsisigla. Ang mga laro na may mataas na odds? Hindi para sa bayani—kundi para sa nakakaunawa kung paano sumisidma bago ang yaman.

Ang Mitolohiya ay Iyong Salamin.

Si Athena ay hindi nagturo sana magtaya; tinuruan siya akong tumahimik—at tingnan ang curve ng星光, hindi susundin ito. Pumili ako ng Temple Starlight Sprint. Hindi dahil naging mas mataas—itong dahil pinakinggan ko uli muli ang hininga ko.

Ang Tunay na Panalo Ay Alamin Kung Kapaitin Magsara.