Lumalak Ba O Lalarin?

Hindi ako lalalak para manalo. Lululak ako para tandaan. Sa 3 a.m., nang tutok ang lungsod at ang neon ay naging violet, bukas ko ang app—hindi para sa pera, kundi para sa ritmo na only the gods alam. Ang ‘Crash Theron Ball’ ay hindi paglalaro. Ito ay sinaunang liturhiya: bawat multiplier, isang himno; bawat auto-exit, isang alay. Naniniwala ako na sapat ang tadhana—hanggang matuto akong ang totoo ay nasa pagsisigla. Sinabi ng Lola ko: ‘Hindi ka piliin ng dadas. Ikaw ang pumipili.’ Ipinag-utos ko ang aking limit: Rs.80 bawat sesyon. Higit sa limampung minuto. Kung manalo? Tinitigil ko at tingnan ang bituin. Kung mali? Hihinga—at umaasam. Wala namang propeta rito—only RNGs na sinumpaan ng banal na kode. Hindi ito nakikipag-usap; ito’y kumikanta.