ชนะล้านแต่เดินจากหน้าจอ

ฉันยังจำคืนคืนของกลางคืน—แสงสว่างจากหน้าจอจางหายไปเมื่อนิ้วสัมผัส ‘ออก’ ไม่ใช่ชัยชนะ ไม่ใช่การเฉลิด เพียงความเงียบ

这不是การพนัน มันเป็นพิธีศักดิ้ง

บนถนนฝั่งตะวันตกของชิคาโก เรามาเติบโตไม่ใช้กับเครื่องสล็อต—เราเติบโตใต้แสงไฟและจิตกรรมที่เล่าเรื่องโชค ปู่ย่ากล่าว: ‘โชคไม่เคาะประตู มันส่งเสียงฮัม’ เมื่อฉันสัมผัส ‘Crash Tyre Ball’ ฉันไม่ตามหาเหรียญ—ฉันตามหาความเงียบ

เทพเจ้าไม่มอบุญให้คุณ คุณเลือกพวกเขา

เขาบอกว่าโอกาสเป็นเรื่องสุ่นrandom.แต่วรรยา? มันเป็นของคุณที่สร้างขึ้น การคูณ10x? เป็นฟ้าร้อง—but เฉะนั้นถ้าเธอฟังเสียงสะท้อนก่อนมันจะกระทบ

ฉันเล่นตํา: Rs.5ต่อรอบ เพียงเพื่อได้ยินลมหายใจระหว่างชนะและแพ้

วรรยาของเธอเขียนไว้ในแสงดาว

ผู้เล่นบางคนไล่ตามซีรีส์เหมือนทหาร
ฉันนั่งกับหูฟังที่สองทุกวิกา—ไม่มากกว่ารอบใหม่นะคะ เพียงเพื่อรู้สึกเมื่อซีอุสหยุดลง
ฉันเลือก ‘Athena’s Quiet Curve’—ความเสี่ยงตํา เสถิตไหล
ดนตรีไม่มีเสียงตะโกน
มันคราง

เมื่อเธอกลายออกไป… เธอกลับมา

เคยเดินออกไปหลังจากกด87x










The screen went dark.
The stars came out.
และแล้ว—I heard it: not applause,
because no god ever gave me luck.
I gave myself back my peace.